Biała koszula

fotografowała Agnieszka Gwozdowska

photoshopowała Agnieszka (i trochę ja)

        Dziś połączenie bieli i szarości, z dodatkiem łososiowego różu i pastelowej mięty. Kolorystycznie zestaw ten bardzo mi odpowiada, a nawet mogłabym rzec, że leży gdzieś u podstaw moich upodobań barwnych.
        Biała koszula, którą widzicie, jest moją jedyną klasyczną białą koszulą. Kupiłam ją chyba tylko dlatego, że podobno warto taką mieć (pomyślałam wtedy: 'na pewno się przyda'). Okej, wizualnie też mi się podoba i jest wygodna. Zakładam ją jednak rzadko, bo nie mogę się oderwać od skojarzenia, że w białej koszuli jest sztywno i niewygodnie. Serio, kiedy zaglądam do szafy, by coś wybrać - ona zwykle odpada na wstępie. Uprzedzenia te wzięły się chyba z czasów, kiedy byłam małą dziewczynką i przeżywałam katorgę niedzielnej elegancji. Pamiętam, że nienawidziłam tych gryzących i wiszących w kroku rajstop, aksamitnych sweterków i białych kołnierzyków. Było mi tak niewygodnie, że myśl o tym powracała do mnie regularnie przez cały dzień. A mama konsekwentnie co niedzielę ubierała nas w te piękne, acz mało przyjazne ubranka. Niczego jednak nie mam jej za złe. Były to czasy, kiedy jeszcze prawie nic nie było w sklepach i ludzie ubierali się po prostu w to, co mieli. Ja sama z resztą chyba nie dawałam jakichś specjalnie wyraźnych sygnałów, że ubrania mi przeszkadzają. Może czułam, że w niedzielę tak musi być i tyle.
        Obecnie, sama będąc mamą, dziwię się córce, gdy stajemy razem przed szafą i ona sama wyrywa się z prośbą o rajstopy i sukienkę. Może jej jest w tym wygodnie... A może ma tak silną potrzebę bycia damą?