Ulubione rzeczy

 zdjęcia: Karolina P.

 W mojej szafie nie dominuje chyba żaden konkretny styl ani kolorystyka. Mam różne rzeczy, bo lubię różnorodność. Gdybym jednak miała wybrać i określić, co lubię najbardziej i w czym się najlepiej czuję, byłyby to ubrania takie, jak w dzisiejszym poście.
Biel z czernią, paseczki, szarość i granat. Do tego mały różowy akcent i jakieś drobne perełki. I najwygodniejsze na świecie fasony: zwykły T-shirt, bawełniany cieniutki sweter, lekko luźne spodnie.

sweter - odzież używana (Filippa K)
T-shirt - odzież używana (Wallis)
spodnie - prezent 
buty - Centro
opaska - Centro
kolczyki - H&M

Suknia z marszczeniami

Nad sukienką ślubną Eweliny zaczynałam pracować na przełomie roku 2013 i 2014, by skończyć ją tydzień przed Wielkanocą. Projektując, początkowo bazowałam na niewielu danych, wręcz kilku detalach, które podobały się przyszłej pannie młodej na przymiarkach w salonach. Rysunek ostatecznej wersji sukni powstał po parogodzinnej rozmowie i obejrzeniu wielu różnych kreacji od najlepszych projektantów.

Suknia miała być przede wszystkim zwiewna i lekka, dlatego też jej wierzchnią warstwę oraz tren wykonałam z cieniutkiego szyfonu. Gdy patrzę na efekt końcowy, narzuca mi się myśl o starożytnej Grecji i kobietach - kolumnach w ich klasycznie białych drapowanych szatach.

Mamuśka

Ostatnie tygodnie upływają mi pod znakiem wieloryba albo przynajmniej foki. Wszędzie, gdzie się ruszę, mam wrażenie, że nie idę, lecz się toczę. Nawet niewielkie odległości są wyzwaniem dla moich nóg i bioder. Wieczorem, zanim ułożę się wygodnie w łóżku, mija trochę czasu: poduszka pod brzuch, między kolana i pod głowę, a potem jeszcze moszczenie tego wszystkiego, by na koniec stwierdzić, że jednak lepiej będzie na drugim boku i zacząć przerzucanie poduszek od nowa. Męczące? Nieeee... może trochę śmieszne, może czasem pocieszne.
Tak zupełnie serio, cieszę się codziennością. Jestem zdrową 'foką' i noszę w sobie zdrowiutkie 'foczątko'. Moje największe zmartwienia to zgaga i fakt, że starsze dziecię tak mnie lubi, że nie daje mi spokojnie pisać tego tekstu (i płacze, oj jak płacze). Nie mam na co narzekać, a właściwie jestem przekonana, że ten etap mojego życia będę wspominać z uśmiechem.
'No chodź, Lidka, przytul się do mamusi.'

 

 zdjęcia: autowyzwalacz

sweter - odzież używana (Love Label)

sukienka - odzież używana (Killah)

buty - Centro

czarny top - H&M mama

Mini i maxi

Bardzo się cieszę, że mogę Wam nareszcie pokazać zdjęcia ślubne Sylwii i Bodka. Suknia panny młodej to efekt mojej żmudnej, ale jakże satysfakcjonującej pracy. Projekt powstał w oparciu o konkretne wymagania: miał być dekolt w literę 'V', lekka i wygodna konstrukcja, ozdobny pas w talii i przede wszystkim dwie sukienki w jednej - długa na ślub, a krótka na wesele.
Sylwia uwielbia tańczyć i nie chciała, aby cokolwiek krępowało jej ruchy na tak ważnej imprezie tanecznej. Nie chciała także, by zwiewna mini sukienka kłuła w oczy kogokolwiek (i ją samą też) podczas ceremonii zaślubin. Tak zrodził się pomysł na krótką kreację z doczepianą długą spódnicą.
Podczas szycia napracowałam się srodze, ale też niemało się nauczyłam. Warto było zarwać parę nocy, by o plisowaniu, układaniu tkanin i wyszywaniu wiedzieć to, co wiem teraz. Poza tym ta radość płynąca z tworzenia sukni wymarzonych - bezcenna.

Inne moje ślubne prace można obejrzeć tu:
1) prosta sukienka
2) moja własna ślubna - z odkrytymi plecami
3) rysunki.